Op 15 maart herdenken we een cruciale dag in de geschiedenis van Syrië. Wat begon als een vreedzaam protest groeide uit tot een van de meest destructieve conflicten van de 21e eeuw. Nu, jaren later, staat het land opnieuw op een keerpunt. De val van het Assad-regime brengt hoop, maar ook onzekerheid. Voor de kinderen van Syrië, die de grootste slachtoffers van deze oorlog waren, blijft de toekomst onzeker.

Alle 1,1 miljoen kinderen in Gaza worden opnieuw geconfronteerd met een hel van bommen, kogels, honger en ziekte. Het stopzetten van humanitaire hulp, gecombineerd met de hervatting van de Israëlische luchtaanvallen, duwt hen terug in een ondraaglijke realiteit. Dit leed is niet onvermijdelijk. De internationale gemeenschap kan en móét ingrijpen.

Alles lijkt tegelijk te komen. Israël blokkeert levensreddende hulp, kinderen sterven van de honger in Mozambique vanwege bezuinigingen, en in Zuid-Soedan stopt mentale hulp voor kinderen die oorlog hebben meegemaakt. Maar terwijl wereldleiders discussiëren, lijden kinderen. En dat accepteren wij niet.

Drie jaar geleden veranderde het leven van miljoenen Oekraïners voorgoed. Sinds de Russische invasie is het land verscheurd door geweld, politieke spelletjes en onzekerheid over de toekomst. Maar te midden van diplomatieke discussies en geopolitieke belangen dreigen we één ding te vergeten: de mensen die lijden. Vooral de kinderen.

De Tweede Kamer heeft zojuist de motie aangenomen om een speciaal ambassadeur voor kinderen in conflictgebieden aan te stellen. Deze motie is cruciaal, omdat Nederland nu verplicht wordt meer inspanningen te leveren voor de bescherming van kinderen die hard worden geraakt door conflicten, zowel fysiek als mentaal.  

In Oekraïne kunnen de temperaturen tot -20 dalen in de winter. Het is heel belangrijk dat er genoeg plekken zijn om op te warmen, maar Rusland valt water- en verwarmingssystemen aan. Met dodelijke gevolgen.

Twee jaar geleden veranderden de verwoestende aardbevingen in Turkije en Syrië het leven van miljoenen mensen. Vanaf dag één was Save the Children ter plaatse om hulp te bieden, en dat doen we nog steeds.

Nu het staakt-het-vuren is ingegaan, kunnen we eindelijk méér doen voor de kinderen in Gaza. Zij hebben maandenlang angst en verlies doorstaan. Onze teams zijn dag en nacht bezig om hulp te bieden, van eerste levensbehoeften tot mentale zorg en onderwijs.

In de stad Goma, in de Democratische Republiek Congo, zitten kinderen midden in hevige gevechten. De rebellengroep M23 heeft de stad overgenomen, wat gepaard gaat met extreem geweld. Zelfs ons kantoor is geraakt door een explosie, en het huis van een van onze collega’s werd beschoten.

Het aantal geverifieerde aanvallen op onderwijsfaciliteiten in Oekraïne is meer dan verdubbeld in 2024. Lessen in het ondergrondse metrostelsel zullen nodig blijven.