Op 15 maart herdenken we een cruciale dag in de geschiedenis van Syrië. Wat begon als een vreedzaam protest groeide uit tot een van de meest destructieve conflicten van de 21e eeuw. Nu, jaren later, staat het land opnieuw op een keerpunt. De val van het Assad-regime brengt hoop, maar ook onzekerheid. Voor de kinderen van Syrië, die de grootste slachtoffers van deze oorlog waren, blijft de toekomst onzeker.

Alle 1,1 miljoen kinderen in Gaza worden opnieuw geconfronteerd met een hel van bommen, kogels, honger en ziekte. Het stopzetten van humanitaire hulp, gecombineerd met de hervatting van de Israëlische luchtaanvallen, duwt hen terug in een ondraaglijke realiteit. Dit leed is niet onvermijdelijk. De internationale gemeenschap kan en móét ingrijpen.

Alles lijkt tegelijk te komen. Israël blokkeert levensreddende hulp, kinderen sterven van de honger in Mozambique vanwege bezuinigingen, en in Zuid-Soedan stopt mentale hulp voor kinderen die oorlog hebben meegemaakt. Maar terwijl wereldleiders discussiëren, lijden kinderen. En dat accepteren wij niet.

Drie jaar geleden veranderde het leven van miljoenen Oekraïners voorgoed. Sinds de Russische invasie is het land verscheurd door geweld, politieke spelletjes en onzekerheid over de toekomst. Maar te midden van diplomatieke discussies en geopolitieke belangen dreigen we één ding te vergeten: de mensen die lijden. Vooral de kinderen.

De Tweede Kamer heeft zojuist de motie aangenomen om een speciaal ambassadeur voor kinderen in conflictgebieden aan te stellen. Deze motie is cruciaal, omdat Nederland nu verplicht wordt meer inspanningen te leveren voor de bescherming van kinderen die hard worden geraakt door conflicten, zowel fysiek als mentaal.  

In Oekraïne kunnen de temperaturen tot -20 dalen in de winter. Het is heel belangrijk dat er genoeg plekken zijn om op te warmen, maar Rusland valt water- en verwarmingssystemen aan. Met dodelijke gevolgen.

Twee jaar geleden veranderden de verwoestende aardbevingen in Turkije en Syrië het leven van miljoenen mensen. Vanaf dag één was Save the Children ter plaatse om hulp te bieden, en dat doen we nog steeds.

Nu het staakt-het-vuren is ingegaan, kunnen we eindelijk méér doen voor de kinderen in Gaza. Zij hebben maandenlang angst en verlies doorstaan. Onze teams zijn dag en nacht bezig om hulp te bieden, van eerste levensbehoeften tot mentale zorg en onderwijs.

In de stad Goma, in de Democratische Republiek Congo, zitten kinderen midden in hevige gevechten. De rebellengroep M23 heeft de stad overgenomen, wat gepaard gaat met extreem geweld. Zelfs ons kantoor is geraakt door een explosie, en het huis van een van onze collega’s werd beschoten.

Het aantal geverifieerde aanvallen op onderwijsfaciliteiten in Oekraïne is meer dan verdubbeld in 2024. Lessen in het ondergrondse metrostelsel zullen nodig blijven.

Voedsel, water en medische voorraden naar kinderen in Gaza brengen is prioriteit voor Save the Children nu het tijdelijk bestand ingaat. “We staan klaar om voorraden zo snel mogelijk te leveren zodra de grensovergangen weer open zijn en de veiligheid gegarandeerd is,” zegt onze directeur Pim Kraan.

In Gaza is het jaar begonnen met een Israëlische luchtaanval waarbij 80 mensen, waaronder 38 kinderen, zijn omgekomen. Dit terwijl kinderen al sterven vanwege de koude temperaturen omdat Israëlische autoriteiten hulpverlening aan de grens weigert.

Syrië staat voor een kritiek keerpunt. Bashar al-Assad is niet meer aan de macht. Er heerst voorzichtig optimisme voor de toekomst. De rechten en behoeften van kinderen moeten daarin centraal staan.

Volgens het rapport Missing Futures van Save the Children zijn meer dan 14.100 kinderen in Gaza omgekomen sinds oktober 2023. Dit aantal ligt in werkelijkheid velen malen hoger, omdat er sinds mei 2024 geen registratie meer is. Kinderen die overleven, dragen de littekens van fysieke en mentale verwondingen met zich mee. Gebrek aan voedsel, water, gezondheidszorg en onderwijs creëert een generatie die getekend is door de oorlog.

Bij het asielzoekerscentrum in Ter Apel denk je al snel aan witte tenten, overvolle plekken en de vaak negatieve berichtgeving in de media. Maar er is meer. Ter Apel is de eerste plek in Nederland waar gevluchte mannen, vrouwen, kinderen en tieners worden opgevangen. Ze verblijven daar een paar dagen of soms weken voordat ze eventueel een andere plek toegewezen krijgen.

Met groot verdriet bevestigen wij het tragische verlies van onze collega Ahmad Faisal Isleem Al-Qadi (39), die omkwam bij een Israëlische luchtaanval in Khan Younis, Gaza. Dit is onze tweede collega die in Gaza is omgekomen sinds het begin van de oorlog.

We zijn blij met de wapenstilstand tussen Israël en Hezbollah. Dit zorgt ervoor dat wij de hoognodige hulp kunnen bieden aan kinderen, waarvan er meer dan 400.000 zijn ontheemd in Libanon. Toch zijn er berichten van aanhoudende bombardementen en slachtoffers. Dat moet nu onmiddellijk stoppen.

Meer dan 1,8 miljoen mensen in Gaza lijden honger. Hoewel verschillende hulporganisaties klaar staan om humanitaire hulp te bieden, wordt dit structureel geweigerd door Israël. Dit gaat in tegen het humanitair recht.

Beste lezer, Ik ben dokter Jamal Imam*, een Palestijnse voedingsdeskundige, die werkt voor Save the Children in Gaza. Daar zorg ik voor kinderen die ondervoed zijn en hongerlijden.

Het Israëlische parlement heeft een wet aangenomen die VN-organisatie UNRWA verbiedt om nog langer in Israël te werken. UNRWA is de levensader voor de laatste humanitaire hulp in Gaza. Save the Children roept de regering op om de Nederlandse financiering van de UNRWA niet stop te zetten.